Το είχα πάρει απόφαση να δοκιμάσω την τύχη μου μαζί του. Αυθόρμητη σκέψη της στιγμής ήτανε, καθώς έβλεπα μερικές άδειες γλάστρες στο σπίτι μου. Δεν ήθελα να φυτέψω άλλα λουλούδια, άλλωστε τα χρυσάνθεμα θα έμεναν ανθισμένα για πολύ καιρό ακόμα.
Μετά από αρκετή ώρα, κατάφερα να βρω τον πάγκο που πουλούσαν το κοκκάρι. Μέσα σε μεγάλα τσουβάλια έβλεπες κρεμμύδια διαφόρων μεγεθών. Από μικροσκοπικά μέχρι και κρεμμύδια κανονικού μεγέθους. Που και που, μερικά σκόρδα ξεχώριζαν στο οπτικό μου πεδίο, χαρίζοντας μου μια χαρούμενη χρωματική συμφωνία. Τίποτα δεν έμοιαζε παράταιρο.
Μια κυρία με ρώτησε τι θέλω και της ζήτησα κοκκάρι για φρέσκα κρεμμυδάκια. Με ρώτησε τι κοκκάρι να μου βάλει και εγώ την κοιτούσα σα χαζό καθώς την ρωτούσα τι ακριβώς εννοεί.
Στο μυαλό μου τριγύριζαν διάφορες εικόνες με την πωλήτρια να χτυπιέται στο γέλιο δείχνοντας με, με το δάχτυλο τεντωμένο, τις οποίες προσπαθούσα να παρακάμψω για να διατηρήσω την αυτοκυριαρχία μου.
Τι διάολο δε μπορεί να ήταν τόσο δύσκολο να πάρω κοκκάρι, έχω ψάξει και πιο παράξενα πράγματα στη ζωή μου.
Δύσκολοι οι θησαυροί της γης για τα παιδιά της πόλης. Άλλωστε με τόσο μπετόν γύρω μας, δεν είναι παράλογο που δε γνωρίζουμε βασικά πράγματα.
Ευτυχώς για εμένα, η πωλήτρια δεν έβαλε τα γέλια και με ρώτησε πότε θέλω να φάω τα κρεμμυδάκια μου. Απέφυγα να ακούσω το μικρό διαβολάκι μέσα μου, που ήθελε σα μανιασμένο να εκδικηθεί για όσα είχε τραβήξει στο παρελθόν από πελάτες κι έτσι δεν της απάντησα το γνωστό “χθες”.
Προτίμησα να την αφήσω να μου εξηγήσει κι έτσι έμαθα πως υπάρχουν διάφορα μεγέθη από κοκκάρι. Όσο πιο μεγάλο είναι, τόσο πιο γρήγορα φυτρώνει το κρεμμυδάκι. Το σκέφτηκα λίγα δευτερόλεπτα και αποφάσισα να πάρω λίγα από όλα για να μη φυτρώσουν όλα μαζί. Έτσι βρέθηκα με τρία σακουλάκια κοκκάρι κατά την επιστροφή μου στο σπίτι.
Τα δύσκολα είχαν περάσει. Είχα καταφέρει να προμηθευτώ αυτό που ήθελα. Ανακάτεψα τα διάφορα μεγέθη από κοκκάρι σε ένα σακουλάκι και τα φύτεψα με ευλάβεια στο χώμα.
Είμαι σίγουρη πως θα προτιμούσαν να βρεθούν σε κάποιο εύφορο χωραφάκι με θέα, αλλά τώρα θα έπρεπε να συμβιβαστούν και να μεγαλώσουν στις στενάχωρες γλάστρες μου.
Φαίνεται πως το πήραν απόφαση ότι αυτό θα είναι το νέο τους σπίτι. Προχθές, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα μικροσκοπικά κρεμμυδάκια για να με χαιρετήσουν. Τους χαμογέλασα και τους υποσχέθηκα πως θα τα μεγαλώσω χωρίς φάρμακα και λιπάσματα. Είμαι σίγουρη πως χάρηκαν.
