Η Δική σας Κοινωνία Επιβίωσης

Έχω παρατηρήσει πως οι οπαδοί της επιβίωσης ακολούθου δύο σχολές σκέψεις:

εκείνων πού είναι μοναχικοί τύποι, και εκείνων που έχουν ομαδικό πνεύμα.

Οι μοναχικοί θα προτιμούσαν να εξαφανιστούν στις ερημιές - κάπου όπου να μπορούν να παραμείνουν απαρατήρητοι ενώ ο πολιτισμός θα επανέρχεται.

Κατά την γνώμη μου, αυτή είναι μία αφελής άλλα και εγωιστική αφετηρία για την προετοιμασία. 

Δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένετε πως θα βρείτε κάποιο μέρος τόσο έρημο ώστε να μην έχετε επαφή με τρίτους για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ζούμε στην εποχή τού Google Earth, και τα πραγματικά μυστικά καταφύγια είναι πλέον ελάχιστα. Ακόμα και ο Μέλ Γκίμπσον δεν μπόρεσε να εξαγοράσει μία πλήρη απομόνωση. Το ιδιωτικό νησί του στα Φίτζι «βγήκε στην φόρα».

Ακόμα και αν ζείτε μακριά από τον πολύ κόσμο, έτσι και υπάρχει δρόμος που οδηγεί μέχρι το σπίτι σας, κάποια στιγμή κάποιος θα σας βρει.

Επιπλέον, θα πρέπει να ξεχάσετε κάθε φαντασίωση σχετικά με το να ρίξετε ένα σακίδιο στην πλάτη και να χωθείτε στον γειτονικό εθνικό δρυμό για να «ζήσετε από την φύση». Αυτό είναι μία πρόκληση προς την καταστροφή.

Πάρα πολλά πράγματα μπορεί να πάνε στραβά. Δεν θα διαθέτετε επαρκές κατάλυμα.

Δεν θα μπορείτε να κουβαλάτε αρκετά αποθέματα τροφής. Έτσι και χαθεί ή χαλάσει, το μοναδικό σας τουφέκι, το μοναδικό σας πιστόλι, και το μοναδικό σας τσεκούρι, θα σας αφήσει ευάλωτους και ανίκανους να βρείτε τροφή ή να αμυνθείτε.

Οποιαδήποτε ασθένεια ή τραυματισμός μπορεί να απειλήσει την ζωή σας.

Ακόμα και απλά ένα μούλιασμα σε κάποιο ρυάκι μέσα στην μέση του χειμώνα μπορεί να σας κοστίσει την ζωή.

Επίσης, σκεφτείτε πόσοι χιλιάδες αστοί πιθανώς θα προσπαθούν να κάνουν το ίδιο ακριβώς πράγμα. Ακόμα και αν κατορθώσετε να αποφύγετε την επαφή μαζί τους, όλες αυτές οι λεγεώνες των ανθρώπων που θα ζουν με ότι βρίσκουν στην φύση σύντομα θα εξαντλήσουν τα διαθέσιμα άγρια ζώα σε πολλές περιοχές. Για αμέτρητους λόγους, το να παριστάνετε τον Μπάτμαν στις ερημιές δεν πρόκειται να πιάσει. Ξεχάστε λοιπόν την λύση τού ενός σακιδίου ως οτιδήποτε άλλο έκτος από μία ύστατη καταφυγή.

Αν σχεδιάζετε κάποιο απόμακρο καταφύγιο, σχεδιάστε εκ των προτέρων να ζήσετε μαζί με άλλη μία, ή ακόμα και δύο οικογένειες, που θα σας προσφέρουν την δύναμη που χρειάζεται για μία περιμετρική ασφάλεια επί εικοσιτετραώρου βάσεως, έτσι και τα πράγματα φτάσουν στο χειρότερο με μία πλήρη κατάρρευση του νόμου και της τάξης.

Μία οικογένεια από μόνη της δεν μπορεί να εξασφαλίσει ασφάλεια και να διαχειριστεί τις πολλές εργασίες που απαιτούνται για να λειτουργήσει ένα αυτάρκες καταφύγιο - ειδικά το καλοκαίρι και το φθινόπωρο, με τόσες κηπουρικές εργασίες και την προετοιμασία των τροφών για τον χειμώνα.
Ως πρώην αξιωματικός τού Αμερικανικού στρατού, μπορώ να σας βεβαιώσω για την τρομερή εξάντληση πού προκαλεί η συνεχής δουλειά - ακόμα και σε γεροδεμένους, εικοσάρηδες στρατιώτες. 

Η επάνδρωση ενός απομονωμένου καταφυγίου απαιτεί το ελάχιστο τέσσερις ενήλικες, και ιδανικά έξι. (Συνήθως τρία ζευγάρια με τα παιδιά τους). Αυτό σημαίνει την αγορά ενός σπιτιού με πέντε ή έξι υπνοδωμάτια και πολύ μεγάλο υπόγειο.

Οι περισσότεροι από εμάς θα έχουν καταφύγια πάνω σε έναν αναγνωρίσιμο δρόμο, και θα έχουμε γείτονες. Εάν έχεις γείτονες, θα πρέπει κατ’ ανάγκην να είσαι φιλικός μαζί τους.

Από την άποψη της προετοιμασίας για την καταστροφή, ένα από τα θετικά στοιχεία πού μπορεί να προκύψουν είναι μία αίσθηση κοινότητας.

Από καιρό υποστήριζα την ιδέα της δημιουργίας μικρών κοινοτήτων που να αποτελούνται από άτομα παρόμοιας νοοτροπίας, και έτσι όταν θα προετοιμάζεστε για την καταστροφή, ξοδέψτε κάποιο χρόνο και σκεφτείτε ποιούς θα θέλατε στην ομάδα σας…

Να Μείνετε στην Μεγάλη Πόλη;

Πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια με έχουν ρωτήσει αν είναι δυνατόν να αντέξει κανείς σε μία μεγάλη κοινωνική κατάρρευση παραμένοντας κρυμμένος σε μία μεγάλη μητροπολιτική περιοχή. Ειλικρινά, δεν νομίζω πώς κάτι τέτοιο είναι ρεαλιστικό. Οι δυνατότητές σας επιβίωσης πιθανώς θα είναι λιγοστές - σίγουρα λιγότερες από εκείνες που θα έχετε αν καταφύγετε σε μία αραιοκατοικημένη περιοχή με το ξεκίνημα της κρίσης.

Το δίχως άλλο, σε μία πλήρη κοινωνική κατάρρευση θα υπάρξουν και κάποιοι αστοί που θα μείνουν και που θα επιβιώσουν με την βοήθεια της εξυπνάδας τους αλλά και άφθονης τύχης, μα η τεράστια πλειονότητα θα χαθεί.