Ο καρπός έχει πολύ βιταμίνη C, σίδηρο,δεν έχει καθόλου λιπαρά και είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες.
Είναι φυλλοβόλο καικοκκινοπορτοκαλί καρποί του, που παραμένουν στο δέντρο το φθινόπωρο,κάνουν την εικόνα του πολύ εντυπωσιακή.
Λέγεται και έτσι ο λωτός ή διόσπυρος (Diospyros Kaki, Οικογένεια: Ebenaceae, Γένος: Diospyros), μια και μας ήρθε από την Ανατολή (Κίνα-Ιαπωνία). Τροπικό δέντρο, μόνο λίγα από τα 400 είδη που έχει το γένος μπορούν να ευδοκιμήσουν στις εύκρατες ζώνες.
Το έφεραν πρώτοι στη δύση, Ισπανοί θαλασσοπόροι από την Άπω Ανατολή.
Οι λωτοί που έφαγαν οι σύντροφοι του Οδυσσέα δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ακριβώς φυτό ήταν. Πάντως σίγουρα δεν είναι οι ίδιοι που έφεραν οι Ισπανοί.
Η όχι τόσο μεγάλη εξάπλωση του, οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι τα φυτά που ήρθαν στην Ευρώπη ανήκαν στις στυφές ποικιλίες , δηλ. τρώγονται μόνο όταν ωριμάσουν πολύ καλά και μετά την πλήρη ωρίμανση συντηρούνται για πολύ λίγο χρονικό διάστημα, (υπάρχουν και μη στυφές ποικιλίες που τρώγονται όπως το μήλο).
Οργανωμένες καλλιέργειες λωτού στην Ελλάδα είναι ελάχιστες, η καλλιέργεια του περιορίζεται σε μεμονωμένα φυτά μέσα σε οπωρώνες και σε μικρούς κήπους, περισσότερο ως καλλωπιστικά φυτά.Κυρίως τρώγεται νωπός, στη δε Ανατολή ο καρπός τρώγεται πολύ και ως αποξηραμένος. Στη μεταποίηση χρησιμοποιείται για παρασκευή χυμού, αλκοολικού ποτού, (στην Ιαπωνία χρησιμοποιείται στην παρασκευή του sake).
Ο καρπός έχει πολύ βιταμίνη C, σίδηρο, δεν έχει καθόλου λιπαρά και είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες.
Είναι φυλλοβόλο φυτό και οι κοκκινοπορτοκαλί καρποί του, που παραμένουν για ωρίμανση πάνω στο δέντρο μετά την πτώση των φύλλων του το φθινόπωρο, κάνουν την εικόνα του πολύ εντυπωσιακή.
Το έφεραν πρώτοι στη δύση, Ισπανοί θαλασσοπόροι από την Άπω Ανατολή.
Οι λωτοί που έφαγαν οι σύντροφοι του Οδυσσέα δεν έχει ξεκαθαριστεί τι ακριβώς φυτό ήταν. Πάντως σίγουρα δεν είναι οι ίδιοι που έφεραν οι Ισπανοί.
Η όχι τόσο μεγάλη εξάπλωση του, οφείλεται μάλλον στο γεγονός ότι τα φυτά που ήρθαν στην Ευρώπη ανήκαν στις στυφές ποικιλίες , δηλ. τρώγονται μόνο όταν ωριμάσουν πολύ καλά και μετά την πλήρη ωρίμανση συντηρούνται για πολύ λίγο χρονικό διάστημα, (υπάρχουν και μη στυφές ποικιλίες που τρώγονται όπως το μήλο).
Οργανωμένες καλλιέργειες λωτού στην Ελλάδα είναι ελάχιστες, η καλλιέργεια του περιορίζεται σε μεμονωμένα φυτά μέσα σε οπωρώνες και σε μικρούς κήπους, περισσότερο ως καλλωπιστικά φυτά.Κυρίως τρώγεται νωπός, στη δε Ανατολή ο καρπός τρώγεται πολύ και ως αποξηραμένος. Στη μεταποίηση χρησιμοποιείται για παρασκευή χυμού, αλκοολικού ποτού, (στην Ιαπωνία χρησιμοποιείται στην παρασκευή του sake).
Ο καρπός έχει πολύ βιταμίνη C, σίδηρο, δεν έχει καθόλου λιπαρά και είναι πλούσιο σε φυτικές ίνες.
Είναι φυλλοβόλο φυτό και οι κοκκινοπορτοκαλί καρποί του, που παραμένουν για ωρίμανση πάνω στο δέντρο μετά την πτώση των φύλλων του το φθινόπωρο, κάνουν την εικόνα του πολύ εντυπωσιακή.
